Wijsheid van de jaren (over werk en ouder worden)
Werk en leeftijd. Een onderwerp dat bij het ouder worden vaak gaat spelen. Kan ik nog steeds dat wat al die jongeren kunnen? Je positie op de arbeidsmarkt wordt moeilijker. Je bent duurder dan een jongere werknemer. Er zijn ook allerlei beelden over oudere werknemers. Beelden van verstard zijn. Niet meer flexibel. Geen verandering aan kunnen. Beelden over vaker ziek zijn. Minder productief.
Zelfs al zijn veel van de beelden die er over ouderen en werken bestaan veelal geen realiteit en slechts beelden, toch kunnen die beelden onzekerheid of twijfel oproepen over ons ouder worden: Kan ik nog wel mee? Is mijn waarde nog groot genoeg?
Het zijn dilemma’s die ontstaan als je een vergelijking gaat trekken tussen jezelf en iets dat je niet bent. Het zijn dilemma’s die ontstaan als je niet meer bezig bent met dat wat je wél bent maar vooral bezig bent met dat wat je niet bent.
Iedere leeftijd kent zijn waarde in het bedrijfsleven. Voor sommige dingen heb je jonge honden nodig van in de twintig of begin dertig, voor andere dingen is de volharding en doorzettingskracht van de wat meer ervaren eind dertiger of veertiger nodig en voor weer andere dingen is gewoon de rust, wijsheid en ervaring van een oudere werknemer nodig.
Heb je je wel eens afgevraagd waarom het grootste deel van de bestuursvoorzitters toch al minstens in de 50 is?
De vraag is niet hoe je je als oudere werknemer verhoudt tot een jongere werknemer, maar de vraag is wat jouw specifieke waarde is die je naar je werk meebrengt. Waarbij juist het ouder zijn voor een specifieke waarde staat. Zijn eigen kwaliteiten in zich heeft.
Ouder worden is niet het einde van iets dat geweest is maar het begin van een nieuwe fase. De vragen die daarbij horen zijn:
- Wat is mijn waarde als oudere werknemer?
- Wat zijn de kwaliteiten die ik in de loop der jaren ontwikkeld heb?
- Waarvoor staat de ervaring die ik in mijn werkzame leven heb opgebouwd?
- Waartoe ben ik nu in staat dat mij 15 jaar geleden nog niet lukte?
Als je ontdekt tot waar je gekomen bent, dan kun je je vervolgens gaan afvragen wat je kunt doen om, juist dat, in te zetten. En je kunt je zelf afvragen wat je nog te doen hebt om die kwaliteiten tot volle bloei te brengen. Wat het ontwikkelingspad is dat voor je ligt. Je blik ligt daarmee niet op het verleden dat inmiddels geweest is maar op de toekomst die voor je ligt.
Natuurlijk kan je ouder worden bekijken vanuit de beperkingen die dat met zich meebrengt, maar wat is er mis met het ouder worden bekijken vanuit de mogelijkheden die dat biedt?
Bij twijfel en onzekerheid over het ouder worden en je plaats in de werkzame maatschappij gaat het natuurlijk niet om die twijfel en onzekerheid te vervangen. Natuurlijk hebben ook die twijfel en onzekerheid een plek nodig. Maar bovenal vragen die twijfel en onzekerheid om liefde te ontwikkelen voor het ouder worden, om daarin vrede te vinden.
