Ontwikkelen en groeien is gewoon werken

Persoonlijke ontwikkeling is gewoon werken. Punt. Niets moois of ingewikkelds, maar gewoon noeste arbeid. Als we jong en klein zijn nemen we om te groeien voedsel tot ons. We voeden ons lichaam. Zodat er energie ontstaat om te groeien. Vervolgens gaan we ook intellectueel groeien. We gaan naar school. Voeden onze hersenen en worden “wijzer”.

Ook mentaal kunnen we groeien. Leren met onze beperkingen te leven. Onze beperkingen opheffen. Leren om onze kracht in te zetten. Leren om met onze emoties te leven. Leren onszelf te geven. Groeien om met onze angsten te dealen. Groeien om voorbij onze angsten te leven. Fysiek groeien, intellectueel groeien en emotioneel groeien.

Dat proces van groeien is in eerste instantie behoorlijk simpel. Je zorgt voor voeding. Als kind krijg je je voeding aangereikt. Naarmate je ouder wordt zul je steeds meer voor je eigen voeding moeten werken. Naar school gaan, huiswerk maken. Ook emotioneel zul je moeten werken om te groeien. Zelfonderzoek. Onderzoeken hoe je in het leven staat, wat het even met je doet. Hoe jij je verhoudt tot het leven. Dan kun je gaan experimenteren. Op zoek gaan naar andere vormen die bij je passen.

De eerste stap in het werken naar groei is zorgen voor voeding. Stap eens een boekhandel of de bibliotheek in naar een boek dat je aanspreekt op dit moment in je leven. Kijk eens naar hoe je functioneert in het leven. Vraag eens om je heen. Ga op zoek naar voeding. Ga aan het werk.

Net zoals ons lichaam een vast ritme van voeding tot ons nemen nodig heeft, heeft ook onze emotionele, spirituele en mentale leven een ritme van voeding nemen nodig. Iedere dag 5 minuten. Of een uur in de week. Misschien is jouw ritme wel een halve dag per maand. Zoek je eigen ritme van mentale voeding. Geef jezelf ook de ruimte om je voeding te verteren. Kijk hoe je groeit. Neem momenten van rust. En bovenal: ga vooral ook af en toe naar de wc want veel van wat je op het mentale vlak tegenkomt zal niet bij je passen.

Kortom, werken aan ontwikkeling en groei is zorgen voor jezelf. Op alle vlakken.

In de landbouw is het zo dat als je iets wil laten groeien, je vaak eerst de grond zal moeten omspitten. De aarde rijp moeten maken. De bodem voor een groeiproces is gezonde zwarte aarde. Met voldoende zuurstof voor het groeiproces. Dat betekent in eerste instantie dat je in de zwarte aarde aan het woelen bent, zonder dat er ook maar iets aan het groeien is. Het lijkt een ondankbaar werkje omdat het resultaat van het wroeten in die zwarte aarde schijnbaar nihil is. Het spitten zelf leidt tot niets, anders dan omgewoelde aarde. Toch is dat de bodem waar de zaadjes goed in kunnen gedijen, ook al heb je op dat moment nog geen zaadje geplant.

Dat zelfde principe geldt op sommige momenten ook voor je eigen ontwikkeling. Dan is het nodig om af te dalen naar de kerkers van je bestaan. Om in je eigen zwarte aarde te gaan wroeten. Onze natuurlijke neiging is om meteen een zaadje te planten in de aarde die we tegen komen. Zodat er iets kan groeien. We willen namelijk resultaat. Want dat is toch waarvoor we het doen?

Woelen in de zwarte aarde, je veld zaadrijp maken, is niet onmiddellijk resultaat. Dat is gewoon werk dat niet leuk is, dat schijnbaar nergens toe leidt. Toch kun je dat werk met aandacht en liefde doen en je steeds bewustzijn dat door al die inspanning de zaadjes de beste aarde zullen krijgen om te ontkiemen.