De vraag die het hele gesprek kantelt

In organisaties vormt zich gaandeweg een bepaald tempo dat gedragen wordt door de mensen die er werken. Het ontstaat in de dagelijkse manier van samenwerken, waarin collega’s op elkaar reageren, richting geven, aanvullen en meebewegen. Zo ontwikkelt zich een ritme dat vertrouwd aanvoelt en dat bijna ongemerkt onderdeel wordt van het dagelijkse handelen.

Een situatie die vaak voorkomt

Een projectteam werkt al langere tijd aan een traject dat stap voor stap voortschrijdt. De gesprekken volgen elkaar op, besluiten worden genomen, en iedereen voelt dat er steeds iets beweegt. Tijdens een overleg stelt een teamlid een vraag die niet gericht is op de taak of de planning, maar op de bedoeling: “Wat dragen we hier eigenlijk samen?”

Op dat moment verandert de toon van het gesprek. Er ontstaat een pauze waarin mensen niet direct antwoorden, maar even kijken naar wat de vraag oproept. In die stilte komt het besef dat het werk meer omvat dan de stappen die zichtbaar zijn op het bord. De vraag herinnert aan de oorsprong van het project, aan het verlangen dat ooit aanleiding gaf om eraan te beginnen, en aan de gezamenlijke verantwoordelijkheid die daaruit voortkomt.

Na afloop vertelt de projectleider dat het moment hem raakte. Hij voelde dat er iets open ging dat eerder op de achtergrond was geraakt. Het vroeg van hem dat hij werkelijk aanwezig was in het gesprek, met aandacht voor wat betekenis draagt, en dat hij zichzelf toestond even te landen in plaats van verder te bewegen in het bestaande ritme. In dat kleine verschuivende moment, werd duidelijk wat het werk werkelijk vroeg.

Het onderliggende systeem

Tempo ontstaat vooral door de onderlinge afstemming tussen mensen. Aandacht ontstaat wanneer iemand zich innerlijk richt op wat van waarde is. Wanneer aandacht binnen een bestaande stroom wordt ingebracht, verandert de toon van de samenwerking op een subtiele en vaak voelbare manier. Het gezamenlijke ritme verschuift dan naar een kwaliteit waarin handelen en bedoeling dichter bij elkaar komen te liggen. Volwassen aanwezigheid in een samenwerking betekent dat iemand het vermogen ontwikkelt om deze verschuivingen waar te nemen.

Het betekent herkennen wanneer het moment rijp is voor voortgang, en wanneer het moment vraagt om een stap naar binnen, om afstemming, om het opnieuw herinneren van betekenis. Vanuit dat herkennen ontstaat handelen dat klopt met de bedoeling van het geheel.

De praktische beweging

Aandacht krijgt vorm in concrete, kleine handelingen die precies passen bij het moment:

een vraag die opent waar iedereen al omheen cirkelde,
een zin die de bedoeling verwoordt,
een stille seconde waarin de ruimte even zakt voordat iemand spreekt.

In die handelingen wordt zichtbaar waar iemand voor staat en hoe het innerlijke kompas betrokken is bij wat er gebeurt.

De uitnodiging

Kies deze week één overleg of gesprek waarin het tempo stevig aanwezig is en het gevoel van voortgang duidelijk voelbaar is. Breng daar een moment van aandacht in dat precies past bij wat de situatie op dat moment lijkt te vragen. Observeer wat er gebeurt in het ritme van de groep, in de toon van het gesprek, in de manier waarop mensen reageren. De beweging die dan zichtbaar wordt, vertelt iets essentieels over waar het team staat en waar het naar onderweg is.

#Hemgård #PersoonlijkeOntwikkeling #Kantelpunten #BewustSamenwerken #Organisatiecultuur #Leiderschap #Teamontwikkeling