100% kiezen
Er komt een moment in elk leven waarop je moet kiezen. Geen simpele keuze tussen koffie of thee, of welke kleur jas je wilt dragen, maar een echte keuze. Een keuze die iets van je vraagt. Die je leven een andere richting kan geven. Een keuze waarbij je hoofd, hart en lichaam samenkomen.
Kiezen is spannend. Soms pijnlijk. Want zodra je écht kiest voor iets, laat je iets anders los. Je laat een mogelijkheid gaan. Een misschien. Een “wat als”. Daarom twijfelen we soms zo lang – omdat kiezen ook afscheid nemen is. Niet alleen van wat er niet komt, maar ook van het idee van openheid, van de schijnbare veiligheid van het midden. Zolang alles nog openligt, lijkt er nog van alles mogelijk. Maar juist dan ontbreekt vaak het gevoel van thuiskomen.
Overgave begint zodra je kiest. Geen oppervlakkig besluit, geen halve toezegging, maar een keuze met je hele wezen. Overgave betekent: jezelf toevertrouwen aan wat je gekozen hebt. Er helemaal instappen – met je kracht, je angsten, je twijfels en je verlangen naar controle. Je zegt “ik kies dit” en je zegt ook: “ik vertrouw me toe aan wat deze keuze van me vraagt.” Dat is overgave: de stap zetten van toeschouwer naar deelnemer, je verbinden aan het pad dat voor je ligt.
Denk aan iemand die besluit om verpleegkundige te worden omdat er iets van binnen roept. Op het moment van kiezen weet diegene: dit pad vraagt moed. Er kunnen nachtdiensten zijn, schrijnende situaties, verdrietige verhalen. Maar als je kiest met heel je wezen – als je je eraan overgeeft – dan ben je bereid om te geven, ook als het zwaar is. Dan zeg je niet bij elke tegenslag: “Had ik toch iets anders moeten doen.” Dan zeg je: “Dit is mijn pad. En ik ben bereid het ten volle te leven.”
Of denk aan iemand die kiest om samen met een partner een leven op te bouwen. De liefde is voelbaar, de klik is er, de droom leeft. En toch: er zijn angsten. Wat als het misgaat? Wat als je jezelf onderweg kwijtraakt? Wat als jullie elkaar niet meer verstaan? Ook hier geldt: pas wanneer je je volledig toewijdt – niet aan de ander, maar aan jouw keuze – ontstaat er iets stevigs. Iets dat schommelingen kan dragen. Kiezen voor een relatie betekent geen streven naar gemak, maar kiezen voor betrokkenheid. Voor aanwezigheid. Voor trouw, ook wanneer het schuurt. En dat alles uit liefde, als een vrije en oprechte keuze.
Overgave aan een keuze is als een dans met het leven. Je zegt: “Ik voel dat dit klopt, en ik stap erin met heel mijn hart.” Zelfs als het spannend is. Zelfs als je onderweg ontdekt dat je iets moet bijstellen. Want overgave is geen starheid – het leeft. Het vraagt geen rigide koers, maar volledige aanwezigheid in het moment. Alleen als je je helemaal verbindt met wat je nu gekozen hebt, kun je echt voelen of het jou verder brengt – of dat het tijd is om een andere afslag te nemen, of juist om dieper te wortelen.
Misschien is dat wel het geheim van echte keuzes: ze vragen geen zekerheden, maar vertrouwen. Geen controle, maar overgave. Geen garanties op succes, maar een bereidheid om voluit aanwezig te zijn. Wie met volle overtuiging kiest, hoeft onderweg niet steeds achterom te kijken. Dan verdwijnen vragen als: “Had ik toch beter…?” Je leeft je keuze, met open handen, met een open hart. En daardoor wordt het leven helderder. Niet per se eenvoudiger, maar wél duidelijker. Je voelt waar je staat. Je weet waarvoor je gaat.
Kiezen is een daad van liefde. Overgave aan je keuze is de trouw die liefde verdiept. Het is zeggen: “Ja.” Op het moment dat het leven zacht is en ook wanneer het stormt. Omdat je wilt. Omdat het jouw keuze is. En omdat jij de enige bent die haar werkelijk kan dragen.
