Terugkijken en meningen
Terugkijkend zullen er allerlei herinneringen naar boven springen. Mooie momenten. Verdrietige momenten. Situaties waar je goede herinneringen aan over houdt, situaties waar je gevoel eigenlijk niet zo goed over is. Vooral die laatste is een moeilijke categorie. Als je daar met anderen van gedachten over wisselt, lijkt het vaak alsof de hele wereld een advies voor je heeft. "Zo had je het moeten doen". "Ik had dit gedaan". "In jouw situatie had ik ..". "Volgens mij …". Meestal is zo'n advies niet alleen een advies, maar ligt er in het advies ook een mening besloten. Een zienswijze.
Zo geven we ook onszelf allerlei adviezen. Ontwikkelen we zienswijzen op onszelf. Als we terugkijken hebben we een mening over hoe we het gedaan hebben. Hoe we het anders hadden moeten doen. Hoe we het de volgende keer weer hetzelfde willen doen. Kijken we naar wat er goed ging en kijken we naar wat er slecht ging. We ontwikkelen ons oordeel over wat er gebeurd is en hoe we daarin gestaan hebben.
Vanuit dat blikveld, die mening, dat oordeel, kan je je misschien voor je kop slaan. Natuurlijk! Wat ben je stom geweest. Natuurlijk had je het anders moeten doen. Of de twijfel kan toeslaan. "Had ik niet …? of, had ik niet ...?". Dan kan je ook nog gaan malen over het 'wat als' scenario. "Wat zou er gebeurd zijn als ...? "
De kern, datgene waar het écht over gaat, is echter niet dat wat je niet gedaan hebt, maar de kern is vooral dat wat je wel gedaan hebt. Daar heb je mee te leven. Dat is jouw geschiedenis.
Als je niet alleen een mening of een oordeel hebt over een situatie of een relatie waar je je in bevindt, maar als je die veroordeelt, bedenk dan altijd dat je vanaf dat moment ongelukkig bent. Want jij maakt evengoed deel van die situatie of relatie uit. Jij bevindt je immers in die situatie of relatie; hoe zijdelings dat ook mag zijn.
Meningen over jouw geschiedenis zijn niet interessant. Oordelen ook niet. Het maakt niet uit wat er gebeurd zou zijn als ...
Als je terugkijkt kun je eigenlijk maar één ding doen. Dat is een beslissing nemen. Een beslissing nemen over het feit of je met datgene waar je op terugkijkt nog iets te doen hebt. Als je voor jezelf besluit dat je daar niets meer mee te doen hebt, laat het dan rusten. Als je het gevoel hebt dat je daar nog wel iets mee te doen hebt, aarzel dan niet om dat ook te doen. Zolang dat gevoel er is, zal dat er blijven en zal je geen rust vinden.
