Willen Discipline Motivatie Doen

Je wilt iets. En dat is niet altijd even makkelijk. En toch wil je ervoor gaan. Desnoods jezelf er toe zetten. Misschien wil je het wel helemaal niet, maar is er een gevoel in je dat het moet gebeuren. Eigenlijk is er geen ruimte om het niet te doen. Omdat er anders allerlei andere dingen fout lopen. Je leven vraagt om iets. En toch zou je kunnen beslissen, of misschien gewoon wel laten gebeuren, dat je het niet doet. Door omstandigheden, slordigheid, geen zin, niet kunnen, etc.

Dat vraagt om helderheid. Wat is er aan de hand? Wat wil je nu eigenlijk? Wat is de reden dat je dat wilt? Dat zijn geen vragen die je zomaar even beantwoord met een vaag, maar net voldoende, antwoord. Helderheid vraagt om helderheid. Nergens anders om. Niet een correct antwoord. Geen antwoord zoals het zou moeten of zoals het hoort, maar een helder, precies, exact antwoord. Natuurlijk hangen we die helderheid op aan de positieve kant van het verhaal. Als ik er toe in staat ben om te realiseren wat ik wil, dan is dat natuurlijk geweldig. De negatieve kant vraagt echter ook om helderheid. Helderheid over wat er gebeurt als ik verzaak, het niet red, het niet doe. Dan begint er pas echter helderheid te ontstaan. De zon kan immers niet alleen links van mij schijnen, maar schijnt overal om mij heen. Helderheid betekent dus helderheid in alles of helderheid in niets. De eerste keuze is dan ook een keuze om helder naar jezelf te zijn. Wat wil ik? Hoe ziet dat eruit? Wanneer wil ik dat? Waar? Met wie? Hoe weet ik dat ik het bereikt heb? Wat zijn de consequenties van het niet halen van je doel? Geen enkele vaagheid of duisternis bestaat er meer als er volledige helderheid is. Zo helder als glas. Kristalhelder.

Om een weg die lastig af te leggen is toch te lopen, heb je motivatie nodig. Hoe lastiger die weg is, hoe meer motivatie je nodig hebt. Op het moment dat je erg gemotiveerd bent zal je misschien niet eens beseffen hoe lastig die weg is. Dan doe je het gewoon. Dan loop je. Dan realiseer je je doelen. Vaak zie je pas hoe ingewikkeld een weg is op het moment dat je het contact met je motivatie voor die weg kwijt bent. Dan sta je plotseling ergens en vraag je je af “Waar ben ik in vredesnaam mee bezig?”. Motivatie is er in alle soorten en maten. Op een dierlijk niveau als drang om te overleven. Te zorgen voor voldoende voedsel, slaap, etc. Motivatie is er in lusten en driften. Kijk maar eens hoe het water je in de mond kan lopen. Motivatie komt uit je familiegeschiedenis. Je hebt geleerd wanneer je geprezen en gezien wordt. Er is een vrije motivatie. Een voortdrijvende kracht die van binnenuit komt en je in beweging zet. En alle tussenliggende en omringende motivatie. Staat er vandaag iets of iemand achter je met een zweep die zegt dat je vooruit moet? Of ligt er een grote beloning op je te wachten als je vandaag je stappen zet? Je kunt je motivatie als gegeven of als uitgangspunt nemen. Motivatie is er of is er niet. Toch is dat een te gemakkelijke weg. Ook motivatie vraagt om aandacht. Anders gezegd, het contact met je motivatie vraagt om aandacht. Zeker als je dat kwijt bent. Dan is niet ineens je motivatie verdwenen, maar is het contact met je motivatie weg. Zoek dat op. Waar ging het ook al weer over? Wat werd er eigenlijk in mij aangesproken toen ik op weg ging? Heb ik eigenlijk al aan mijn motivatie voldaan terwijl ik nog steeds op weg ben?

Steeds heb je keuzes te maken in het leven. Op een bepaald niveau kun je het woord kiezen misschien wel als synoniem voor het leven gebruiken. Klein keuzes, grote keuzes, belangrijk of misschien extreem niet ter zake doende. Ieder dag maken we keuzes. Honderden. Waarom ben je vanochtend opgestaan op een bepaalde tijd en niet een uurtje langer blijven liggen? Je had ook gewoon nog even een boek kunnen pakken. Gewoon een keuze die je maakt. Waarschijnlijk is 99,9% van de keuzes die we maken op een dag een automatisme. Staan we daar niet bij stil. Doen we dat gewoon. Zoals je hand met je vork naar je mond brengen als je aan het eten bent ook een automatisme is. En tegelijkertijd ben jij vrij om die hand te stoppen. Kun je die keuze maken. Natuurlijk kun je daar tegen in brengen, “ja maar, ik moet toch werken om mijn boterham te verdienen?”. De keuze voor een boterham en het beleg op die boterham is ook jouw keuze. Een keuze voor een levensstandaard. Je zou die keuze voor de boterham zelfs terug kunnen brengen naar de essentie van de allereerste keuze die je maakt: de keuze om te leven. Volledig ophouden met het maken van keuzes is dan ook eigenlijk sterven. Kiezen is beweging. Op een kruising en niet kiezen rest je niets anders dan stilstand. Hoe slecht de opties ook zijn, hoe leuk de opties ook lijken, zonder keuzes gebeurt er niets meer. Heb je het gevoel dat je stilstaat in je leven? Misschien is de tijd dan wel gekomen om keuzes te maken. Een bewuste keuze maken is niet alleen kiezen voor de weg die je gaat afleggen, maar het is ook kiezen voor de weg die je niet gaat nemen. Kiezen is aan de ene kant leven en aan de andere kant sterven. Je kiest voor iets en dat betekent dus ook inherent dat je afscheid neemt van iets.

Tegelijkertijd komen we in het leven van alle dag van alles en nog wat tegen waarvan we zeggen “ja maar, daar heb ik toch niet voor gekozen?”. De dingen die je overkomen. Dat lijkt misschien wel zo als je het leven uit zijn verband trekt. Niet meer in zijn geheel overziet. Maar in het grote geheel heb jij ervoor gekozen om te zijn waar je bent. En daar zitten consequenties aan. Dat zijn dus in zekere zin de consequenties van jouw keuze. En daar heb je het mee te doen.

Bewust zijn van de keuzes die je maakt, op alle niveaus, is verantwoordelijk zijn voor het leven dat je leidt. Dat is je verantwoordelijk nemen. Niet je verantwoordelijkheid dragen. Als je verantwoordelijkheid draagt, dan is niet duidelijk waar die verantwoordelijkheid vandaan komt. En neem je dus eigenlijk niet de verantwoordelijkheid voor de verantwoordelijkheid. Nemen is een beweging die van binnenuit komt. Die uit jou voort komen. Waar jij aan het begin van de stroming staat. Vanaf vandaag draag je dus niet meer de verantwoordelijkheid voor je leven, maar neem je die. En kijk maar eens naar de botsingen die daardoor zouden kunnen ontstaan. Misschien heb je daar wel iets te doen.

Verantwoordelijkheid voor je leven nemen is je leven jezelf toe-eigenen . Dat leven is van jou en van niemand anders. De problemen zijn van jou, de gelukkige momenten zijn van jou. Je werktijd is van jou en jij kiest er voor om daarin iets aan je baas te geven. Jij kiest er voor om je te verbinden met de mensen om je heen en daardoor heb je relaties. Zelfs als iemand “Nee” zegt tegen een verbintenis met jou heb jij het er mee te doen dat er geen relatie ontstaat. Had je maar niet die keuze voor die verbintenis moeten maken. Verantwoordelijkheid nemen. Voor jezelf en de wereld waarin je leeft.

Verantwoordelijk voor je eigen leven zijn betekent ook zorgvuldig met je leven omgaan. Zorgvuldigheid betrachten. Niet als een olifant door de porselein kast stampen, niet denken “het is toch van mij dus kan ik er net zo mee omgaan als ik wil”, maar zorgvuldig voor jezelf zijn. Voor je lijf, de inrichting van je leven, je relaties, alles. Voorzichtigheid betrachten. Er zorg voor dragen. Zorgvuldig omgaan met de weg die je aan het lopen bent. Die weg liefdevol benaderen. Zorgvuldig zijn wil zeggen dat je met zachtheid en precisie je kracht inzet. Zorgvuldig met je willen omgaan betekent ook zorgvuldig omgaan met de dingen die je willen in de weg staan. Zorgvuldig met je doel omgaan betekent ook zorgvuldig met de dingen omgaan die je doel in de weg staan. Als je aan het eind van je leven terugkijkt wil je niet een slagveld achter je zien en denken “Kijk, ik heb toch mijn ding gedaan”. Je staat zorgvuldig in de volledigheid van het leven. Aandacht hebben voor alles wat in je leven langskomt.

Die aandacht bij het leven houden is misschien wel het lastigste wat je in je leven tegen komt. Hoezo aandacht voor het leven? Ik leef toch? En zelfs als ik geen aandacht voor het leven heb, dan leef ik toch wel door? Waarom zou ik in vredesnaam aandacht voor het leven hebben? Wat brengt mij dat? Aandacht voor je leven hebben is aandacht voor jezelf hebben en hoe jij je tot het leven verhoudt. Op ieder moment van de dag weten hoe het met je gaat. Niet het oordeel dat je daarover hebt, dus niet “goed” of “slecht”, maar écht weten HOE het met je gaat. Doordat je steeds aandacht voor jezelf hebt. Aandacht voor wat je aan het doen bent, voor wat de wereld met jou doet. Aandacht voor het grote geheel en aandacht voor de kleine dingen.

Die aandacht verschuift naar focus als je je richt op een onderwerp in je leven. Dan leg je de focus van je aandacht op dat onderwerp. Wil je écht iets realiseren, dan leg je de focus van je leven daarop, zonder de aandacht voor het grote geheel van je leven te verliezen. Als je focust sluit je je niet af voor de rest van je leven of de mensen om je heen, zodat alleen datgene waarop je focust overblijft, maar stop je iets extra’s in het gebied waarop je focust. Richt je je uitgaande energie op datgene waarop je focust. Focussen vraagt dus om iets extra’s. Wil je meer structuur in je leven, stoppen met roken of werken aan je perfectionisme dat je zo vaak in de weg zit? Dan vraagt dat om focus in je leven. Niet alleen om aandacht, maar je hebt er ook iets mee te doen. Dan dient er energie in te vloeien. De energie die je in je focus stopt.

Op dat moment ga je een verbinding aan met datgene wat voor je ligt. En als er geen belemmeringen meer zijn, kun je met alles in je leven een verbinding aan gaan. Bestaat je leven uit verbindingen. Worden jij en het leven één. Zoals je één kunt zijn met je partner of kinderen die zo dicht bij je staan. Waar een complete en open verbinding is. Er geen belemmeringen meer zijn. Een open verbinding waarop ruis mag ontstaan en als die ruis ontstaat dan draag je daar zorg voor omdat het jouw verbinding is. Vanuit die verbinding is ook werk niet iets dat buiten je ligt en dat je moet gaan uitvoeren. Dan is werk niet iets waar je van kan houden of waar je mee kan vechten, maar dan is werk een deel van jou. En vanuit die verbinding geef je ook het beste van jezelf. Ga je bloeien in je werk. Kom je tevoorschijn. Geef je je potentie de ruimte. Dat kun je ook omdraaien. Wat zou er gebeuren als je eens diep naar binnen kijkt. Als je zonder allerlei belemmeringen naar je potentie kijkt. Tot wat zou je dan in staat zijn? En wat zou er gebeuren als je vanuit die grond gaat leven? Dan vraagt je potentie om verbinding. Om naar buiten te komen. Om jezelf volledig waar te maken. Niet alleen vanuit waar staat in het leven, vanuit het punt wat je geleerd hebt, vanuit het punt dat je al bereikt hebt, maar vooral ook vanuit dat wat jouw potentie is. Want is dat eigenlijk niet misschien onze opdracht in het leven? Onze potentie waar te maken?

En dat brengt de hamvraag met zich mee: potentie vraagt om energie. Potentie vraagt om inzet. Potentie vraagt om kracht. Potentie vraagt om beweging. Ik begon dit artikel met de woorden willen, discipline, motivatie en doen. En eigenlijk gaat het daar helemaal niet over. Zet voor die woorden nou eens energie, inzet, kracht en beweging. Dan kom je in de vrije vorm van leven. Van je pad lopen. Van je doelen realiseren. Dichter bij jezelf. Je bent niet iets aan het doen dat door iemand anders wordt gevraagd. Iets dat door de wereld wordt gevraagd. Je bent niet iets verstandigs aan het doen. Je bent niet iets aan het doen dat zo hoort. Je willen heeft zich uitgelijnd met wie je bent. Je doet jezelf. Er is geen moed meer nodig. Je hoeft je niet over je angsten heen te zetten. Je bent gewoon jezelf aan het doen. Je hebt geen discipline meer nodig. Je hoeft jezelf geen schop onder je kont meer te geven. Je bent gewoon dat aan het doen omdat je er voor gekozen hebt dat te doen. Er is geen moeten meer.

Leven met toewijding. Toewijding aan jezelf en toewijding aan de wereld waar je in leeft. Met toewijding iedere dag weer opstaan. Met toewijding douchen, eten, naar de WC gaan. Met toewijding naar je werk gaan. Met toewijding werken. Toewijding aan de relaties in je leven. De relaties die heel dichtbij staan en zo intens zijn maar ook toewijding aan de relaties die wat verder weg staan. Toewijding aan je leefomgeving hebben. Je huis, je auto en zelfs de was. Met toewijding je eten bereiden. Met toewijding de uitdagingen in het leven aangaan, met toewijding je valkuilen betreden.