Stop met vooruitlopen

Je ziet wat er nodig is. Je hebt overzicht, je voelt waar iets vastloopt en je herkent wat helpt om het in beweging te brengen. Dat is een kwaliteit en je bent op die kwaliteit gaan vertrouwen. Anderen ook.

In het begin werkt dat soepel. Er ontstaat richting en helderheid. Mensen weten je te vinden en het geeft voldoening om iets te dragen waar je ertoe doet.

Tot het kantelpunt waarop jij steeds net iets eerder in beweging komt dan de rest. Je merkt dat je vragen gaat beantwoorden voordat ze gesteld zijn. Dat je stappen vooruitdenkt die eigenlijk samen gezet moeten worden. Dat je veel meer vasthoudt dan je ooit hebt afgesproken. Je voelt het in je schouders, in hoe je ’s ochtends al vooruitloopt op de dag, in het tempo waarmee je praat en handelt.

Er komt een moment waarop je doorhebt dat het geheel niet meer samen draagt. Dat het dragen vooral bij jou ligt.

Een situatie uit het werk

Je zit met collega’s om tafel. Het onderwerp ligt duidelijk op tafel: een beslissing moet genomen worden, een richting gekozen, een volgende stap bepaald. Mensen kijken rond, stellen enkele verhelderende vragen, schuiven tegenover elkaar, bewegen om het punt heen. Er is aandacht, er is betrokkenheid, en toch blijft het stil rondom de keuze die gemaakt moet worden.

Je voelt dat jij al weet wat er nodig is. Niet als overtuiging, maar als helderheid. Het zit al in de manier waarop je zit, in de spanning van je handen, in de gereedheid van je stem. En op dat moment zou de groep eigenlijk moeten dragen. Maar jouw lichaam staat al klaar.

Dat is het punt waarop verantwoordelijkheid verschuift. Misschien een jaar geleden. Misschien vandaag.

Wat hier werkzaam is

Verantwoordelijkheid stroomt naar de plek waar richting het duidelijkst aanwezig is. Dat gebeurt vanzelf. Zodra jij degene bent met overzicht, tempo en een innerlijk gevoel voor samenhang, vormt de beweging zich naar jou toe. Mensen leunen op dat vermogen zoals water naar diepte trekt.

Als dit langere tijd zo doorgaat, verandert de vorm van samenwerken. De groep wacht op vervolg. Jij zet door. En langzaam raakt de balans uit het midden.

Dat komt niet omdat jij alles (of te veel) wil dragen maar omdat anderen dat niet hoeven te doen.

De uitnodiging

Kies vandaag één overleg, gesprek of moment waarin jij normaal gesproken als eerste in beweging komt. Voordat je begint met spreken, ga rechtop zitten en leg je handen op tafel. Blijf één ademhaling bij wat er in de ruimte gebeurt. Kijk naar wie al iets weet. Kijk naar waar de blik van de groep heen gaat. Laat het tempo zich zetten in het midden.

Je hoeft niets terug te geven. Je hoeft niets los te laten. Je geeft de ruimte terug aan het geheel, zodat het geheel weer kan dragen.

Schrijf later één zin die beschrijft wanneer jij merkte dat het niet allemaal via jou hoeft te lopen.

#Hemgård #PersoonlijkeOntwikkeling #Leiderschap #Samenwerking #Verantwoordelijkheid #Teamdynamiek #Vertrouwen


Alle artikelen in deze serie Subtiele Verschuivingen:

#1 Stop! Je kompas wijkt af

#2 De vraag die het hele gesprek kantelt

#3 Zonder woorden, toch gezien

#4 Voel de vloer, vind je plaats

#5 Stop met vooruitlopen

#6 De stoel die alles zegt

#7 Je houding praat mee

#8 Fout gemaakt. En dan?

#9 Zij zien jou — durf jij te kijken?

#10 Zonder jou geen betekenis


  • Boeken verkrijgbaar bij Hemgård Vegvísir:
    Deze site gebruikt cookies voor een optimale beleving en gebruiksstatistieken