Als de muziek stopt
Ik ben gek op muziek. Van hardrock tot klassiek, van trance tot R&B, niets is mij vreemd. Meestal is de muziek waar ik op dat moment naar luister afhankelijk van mijn stemming. Eigenlijk volgt mijn muziekkeuze mijn stemming.
Als je daar zo over nadenkt , dan opent dat aardige perspectieven. Door bijvoorbeeld eens naar de muziek te kijken die ik heb uitgekozen kan ik mij afvragen "Wat vertelt deze muziek mij over mijn stemming?". Ik heb mij ook afgevraagd wat er gebeurt als ik muziek uitkies die voor mij bij een andere stemming hoort dan de stemming waar ik op dat moment in ben. Gaat mijn stemming dan de muziek volgen? Wonderbaarlijk genoeg blijkt mijn stemming behoorlijk beïnvloedbaar te zijn door de muziek als ik daar mijn best voor doe.
Zo is de muziek die ik uitkies een reflectie van wie ik ben en ben ik in staat om een reflectie te zijn van de muziek die ik uitkies. Eigenlijk niet de muziek zelf, maar de beelden, het gevoel en de stemming die voor mij bij die muziek horen. Een aardig gebied voor onderzoek. Onderzoek naar die beelden, dat gevoel en die stemmingen. Onderzoek dat mij iets kan vertellen over wie ik ben.
Maar wat gebeurt er nu als de muziek stopt? Een misschien voor de hand liggend antwoord is, is dat het dan stil is. Maar ben ik dan ook stil? Nee, alles in mij raast gewoon door. Mijn gedachten gaan door, mijn gevoel is er nog, etc. Het gewoon maar stopzetten van de muziek is voor mij niet een manier om de stilte en rust in mijzelf te vinden. Om die stilte en rust te vinden heb ik wel wat meer te doen.
Om hiermee te experimenteren ben ik begonnen voor mij rustige muziek uit te kiezen. Dat bracht mij inderdaad enige rust, maar nog niet de stilte om naar mezelf te luisteren. Vervolgens ben ik de muziek steeds zachter gaan draaien, zodat er een soort van natuurlijk verloop naar stilte ontstond. Ook dat hielp niet. Ik was voornamelijk bezig met aan de knoppen te draaien en niet met de stilte die steeds meer ontstond. Op dat moment begon het in mij te dagen dat ik steeds weer bezig was met geluid dat van buiten kwam. Een invloed van de wereld, zoals die wereld constant invloeden op mij heeft.
Als ik rust en vooral stilte wil vinden om naar mezelf te luisteren, dan is het nodig om mijzelf naar binnen te keren. Om even afscheid te nemen van het steeds bezig zijn met invloeden die van buiten komen. Daar niet meer mijn aandacht te leggen, maar die aandacht naar mijzelf te brengen.
Zoals zo vaak als ik op zoek ben naar hulpmiddelen, blijken hulpmiddelen niet te helpen. De weg naar rust en stilte in mijzelf is een weg naar binnen die ik alleen kan maken. Zonder hulpmiddelen van buiten af. Gewoon door op mijn kussen te gaan zitten en steeds te kijken naar de gedachten die naar binnen komen. Die gedachten te bestempelen als gedachten waar ik op dat moment niets mee hoef en naast mij neer te leggen. Om vervolgens te kijken naar de volgende gedachte die binnen komt. Dan kom ik steeds meer tot mijzelf. Ook tot de rust en stilte in mijzelf. En in die rust en stilte ontstaat dan mijn eigen muziek. Vol passie, vreugde, verdriet, boosheid, etc. De muziek die mij eigen is. De muziek die ik op dat moment ben.
